Tradities en gebruiken
De dood is onvermijdelijk, maar praten erover is vaak taboe. Toch zitten velen van ons met vragen die onbeantwoord blijven, simpelweg omdat we niet weten aan wie we ze moeten stellen, of omdat we ons schamen voor onze nieuwsgierigheid.
In deze blogreeks genaamd “Doodgewone Vragen,” maken we het onbespreekbare bespreekbaar. We duiken in verschillende thema’s die te maken hebben met de dood, uitvaart, rouwverwerking en nog veel meer. Van de meest praktische zaken tot de emotioneel beladen onderwerpen, hier wordt geen onderwerp geschuwd.
Deze keer gaan we dieper in op de verschillende tradities en gebruiken rondom de dood. De dood is omgeven van rituelen en tradities, maar waar komen ze vandaan en wat betekenen ze eigenlijk? Van het belang van het luiden van kerkklokken tot de symboliek achter het dragen van de uitvaartkist, we geven antwoord op jouw vragen.
Vragen over tradities en gebruiken
Het vouwen van de handen van een overledene is een traditie die vaak als een symbool van vrede, rust en het afsluiten van het aardse leven dient. Het kan troost bieden aan nabestaanden om hun geliefde in een pose van rust te zien. Het is uiteindelijk een persoonlijke keuze en kan worden aangepast aan de wensen van de overledene of de nabestaanden.
Het lopen voor de rouwauto is een bekend gebruik.
In sommige gevallen is het een eerbetoon aan de overledene; een laatste uitgeleide vanuit zijn of haar woning bijvoorbeeld. Het kan ook zijn dat de voorloper de weg wijst naar de begraafplaats of het crematorium of andere weggebruikers waarschuwen dat er een rouwstoet aankomt en zij hun vaart mogen minderen.
In de meeste gevallen wordt de uitvaartkist in de rouwauto geplaatst met de voeten eerst. Dit geldt ook voor het betreden van bijvoorbeeld het kerkgebouw of een crematorium. Met de voeten eerst ‘kijkt de overledene in de looprichting’. Dit is een traditionele manier en wordt over het algemeen als respectvol beschouwd.
Het dragen van een hoed door een uitvaartverzorger is een traditie die teruggaat tot de tijd waarin een begrafenis een zeer formele aangelegenheid was. De hoed maakt deel uit van de formele kleding die gedragen wordt om respect te tonen aan de overledene en de nabestaanden.
Zwart wordt traditioneel geassocieerd met rouw en is nog steeds een veelvoorkomende kleur op uitvaarten, vooral in westerse culturen. Het dragen van zwart wordt gezien als een teken van respect voor de overledene en de familie. Echter, uitvaarten worden steeds persoonlijker en de keuze van kleding kan variëren. Sommige families vragen gasten om felle kleuren te dragen of de favoriete kleur van de overledene aan te trekken als eerbetoon.
Een wake voorafgaand aan de begrafenis is een traditie die in verschillende culturen en religies voorkomt. Het is vaak een moment om samen te komen, te rouwen en de overledene te herdenken voordat de officiële uitvaartplechtigheid plaatsvindt. In sommige tradities gelooft men dat de wake helpt om de ziel van de overledene te begeleiden naar het hiernamaals. Het is ook een gelegenheid voor familie en vrienden om steun te bieden aan elkaar, herinneringen te delen en soms te bidden of te zingen. De wake kan variëren van een ingetogen, religieus evenement tot een meer sociale bijeenkomst.
Het dragen van de uitvaartkist is een eerbetoon aan de overledene en vaak een emotioneel moment. Meestal worden hiervoor familieleden of goede vrienden gekozen die een sterke band hadden met de overledene. Het is een symbolische en soms rituele handeling, die zowel respect als liefde uitdrukt. Het is wel belangrijk dat de dragers fysiek in staat zijn deze taak te vervullen.
Als er vanuit de familie of vrienden geen dragers beschikbaar zijn, dan kunnen er ook professionele dragers ingezet worden.
Het luiden van de kerkklokken bij een uitvaart heeft meerdere betekenissen. Het dient als een aankondiging van het overlijden aan de gemeenschap en nodigt mensen uit om stil te staan bij het verlies. Het klokkenluiden heeft ook een symbolische functie: het markeert de overgang van het aardse naar het spirituele en is een bekende traditie in veel culturen.
